ÖĞRENİYORUM…

Öğreniyorum,

İnsanların birbirlerinin yüzlerine, gözlerinin içine bakaaaa baka nasıl da yalan söylediklerini görüp, akabinde “dostum” diye hitap ettiklerini görüyor, tiksiniyorum.

Öğreniyorum,

İnsanların sırf ilgi manyaklığıyla(!) kişisel ego tatmini uğruna, “el altında olsun” mantığında tuttukları  insanları görüp “bu ne şimdi!?” diye sorduğumda,  karşımdakinin kendisinden hoşlandığını domuz gibi bilmesine rağmen “aramızda bi şey yok sadece arkadaşız” demesine şaşıyor, haline acıyarak gülüyorum.

Öğreniyorum,

Kadını erkeği, ademoğluna asla ve kata güven olmayacağını görüyor, yalvarıp yakarmalarına vicdan yapıp karşımdakine ikinci bir şans vermenin ne denli büyük bi hata olduğunu görüyor, kendime kızıyorum.

Öğreniyorum,

Kimseye gereğinden fazla değer verip, göklere çıkarmamayı, karşımdakini layık olduğu çöplükte bırakmanın ne denli doğru bi hareket olduğunu görüyor, kendi kendime hayıflanıyorum.

Öğreniyorum,

Aslolanın sadece ve sadece benim olduğum gerçeğini, kimsenin gözümden bir damla dahi yaş akıtmaya hakkı olmadığını, insanların ne kadar kokuşmuşşşş ve leşşşş olduklarını anlıyorum.

Öğreniyorum,

Kimseye hemen güvenmemem gerektiğini, hayatıma dahil ettiğim insanları bundan sonra çokkk daha fazla ince eleyip sık dokuyarak hayatıma sokmam gerektiği gerçeğini ve öyle her şeyimi de paylaşmamam gerektiğini görüyorum.

Öğreniyorum,

Değiştiğini söyleyenlerin aslında hiçbir zaman değişmediğini ve değişmeyeceğini, böylelerine kati surette prim vermemek gerektiğini, yoksa tepeme çıkacakları gerçeğini acı bir şekilde öğreniyorum.

Zaman geçiyor ve ben her geçen gün insanlar hakkında yeni bir şey daha öğreniyorum…

Her zaman dediğim gibi yine bana bu satırları yazdıran onur yoksunu, kişiliksiz, omurgasız, kokuşmuş “insan”görünümlüler utasın!..